Survivalplan, deel 1

Vanaf februari had ik het ontzettend druk door de pre-master: ik werd overspoeld door huiswerk en had mezelf voor een paar maanden aan het bureau geketend... Kortom, no life.

Deze drukte zorgde er helaas wel voor dat ik mijn blog niet meer had geüpdatet, maar die drukte was tegelijkertijd wel een aanleiding geweest voor een nieuw thema: soms verwaarloosde ik niet alleen mijn bloedsuikers, maar ook het hele management rondom diabetes.


Dit verhaal is namelijk toegewijd aan momenten wanneer je even je diabetes vergeet te 'managen' en wat je dan tijdens zulke momenten kan doen.

Het valt zelden op dat iemand diabetes heeft; het valt pas op wanneer iemand in het openbaar zichzelf injecteert, bloed prikt of met overduidelijke hypo-verschijnselen de straten bewandelt. Op zulke momenten lijken een prikpen, een metertje en een aantal dextrootjes de enige 'bagage' te zijn, maar in werkelijkheid is er veel meer, zoals: 

• teststrips 
• lancetten 
• batterijen voor bloedglucosemeters
• pen-naalden
• insuline voor in de pomp
• insuline voor in de pen
• glucagen spuit
• infuussets
• ampullen
• adapter voor de pomp
• accessoires voor de pomp 
• batterijen voor de pomp
• fixatiemateriaal

Ja, het is een lang lijstje en als een goede manager moet je dus zicht hebben op dit alles, maar het valt niet altijd mee. Soms vergeet je domweg dat je nog iets moet bestellen en dat onschuldig ' vergeten' kan weleens ernstige gevolgen hebben. Vooral mensen met weinig (diabetes)ervaring kunnen in paniek raken als zij bijvoorbeeld ontdekken dat er iets niet meer op voorraad is (ik heb een aantal van deze paniekaanvallen ook meegemaakt). Maar om eerlijk te zijn hoef het geen ramp te zijn, want er is altijd een oplossing, voor alles, echt waar! Don't panic!

De drukte die ik had, had mij dus 'aangespoord' om een soort survivalplan te bedenken voor het geval dat ik met mijn hoofd in China ben... Hier komt-ie!

Insuline 

Ik heb al een aantal keer meegemaakt dat ik het compleet vergat om insuline bij de apotheek te bestellen of op te halen. Meestal kwam dit doordat ik de hoeveelheid voorraad verkeerd inschatte. En dan ontdekte ik dat er geen enkele insulinespoor in de koelkast te ontdekken was. 

Voorkomen en genezen

Het spreekt misschien voor zich, maar de beste manier om dit soort incidenten te voorkomen is door voldoende insuline op voorraad te hebben. Er moet altijd minimaal één flacon (of ampul voor de insulinepen) in de koelkast zijn. Zodra er ook werkelijk maar één in de koelkast is, is het verstandig op naar de apotheek te gaan. Stel het bezoekje het liefst niet uit. 

Een manier om de voorraad insuline regelmatig bij te houden, is door het in je agenda te noteren. Inmiddels weet ik dat ik met één flacon ongeveer 2,5 à 3 weken doe. Wat ik altijd doe, is in mijn agenda opschrijven dat ik op dag X insuline opgehaald heb en dan noteer ik twee weken later, bijvoorbeeld op een maandag, dat ik nieuwe insuline moet aanvragen. Wat ik vervolgens doe is dit op donderdag noteren. Dat doe ik namelijk voor een beetje speling, mocht ik maandag niet kunnen. Daarnaast is het een goede reminder als ik mijn aantekening over het hoofd heb gezien...

Is het ondanks alle voorzorgmaatregelen toch gebeurd dat insuline op is, geen paniek. Insuline is in vrijwel alle apotheken verkrijgbaar. Als de apotheek waar je normaal gesproken je medicijnen haalt gesloten is, is er altijd wel een nachtapotheek (voor weekenden en avonden). Het kan wel zo zijn dat er geen insuline in flacons is (voor pompgebruikers), maar ook dat is geen ramp; wanneer ik weleens geen flacon meer op voorraad heb, heb ik nog altijd de 'penfils', voorgevulde ampullen voor de pen. Daarom raad ik iedereen ook aan om die penfils op voorraad te hebben, want normaal gesproken gebruik je ze ook niet, maar zo heb je wel altijd plan B.

Batterijen 

Gebrek aan batterijen is voor mij altijd super frustrerend: dit geldt zowel voor de pomp als voor de meter. Je ziet het namelijk nooit aankomen en als er een melding op het scherm verschijnt "vervang batterijen" heb ik echt een 'grrrrr' momentje. 

Voorkomen en genezen

Om eerlijk te zijn had ik vroeger nooit batterijen op voorraad. Wel echt heel laks, maar ik dacht er nooit aan... En als de pomp of het metertje dan eens ging piepen, was ik wel heel gefrustreerd. Gelukkig was mijn vader altijd zo lief om heeeeel snel ergens batterijen te fixen. Dat is dan ook wel meteen een oplossing: zowel AA als AAA batterijen zijn overal verkrijgbaar, van supermarkt tot benzinestation. Toch heb ik gemerkt dat die batterijen die ik dan zo last-minute haal altijd minder van kwaliteit zijn. Ze zijn meestal van kortere duur en soms geven die apparaten alsnog weer dat er iets vervangen moet worden, ugh.

Wat ik tegenwoordig doe, is sowieso zorgen dat ik goede batterijen op voorraad heb, die je gewoon bij je leverancier kan bestellen. Zo hoef je trouwens niet eens extra te betalen voor die sterkere batterijen, terwijl je dat wel moet doen voor de zwakkere! 

Als noodgeval en alleen als noodgeval: valt je apparaat uit en kun je nergens batterijen kopen? In elk huishouden zijn er genoeg apparaten die op batterijen werken, ook al is het een afstandsbediening! En als je in een huis bent waar totaal geen batterijen zijn (het kan, je weet maar nooit), vraag het aan buren of bel je dichtstbijzijnde vrienden op. Beter halfgare batterijen dan helemaal geen, hè.  

Glucagen spuit

Iets wat we allemaal in huis moeten hebben, maar heeeeel erg erop hopen het nooit te gebruiken: Glucagen-spuit. Glucagen-spuit bevat hormoon glucagon, wordt in noodgevallen gebruikt bij patiënten met een zeer ernstige hypo, vaak wanneer diegene al bewusteloos is. Ik vind het zelf echt een doodeng spul, maar desondanks moet het in huis aanwezig zijn. Meestal ligt er één jaren in de koelkast en als het hartstikke over datum is, haal ik een nieuwe. Van de week wil ik weer een halen (het liefst twee, een voor thuis in de koelkast en een in mijn tas) en dan in mijn agenda noteren tot wanneer deze geldig is. Je wil tenslotte geen product dat over datum is...