Labels

eten (6) feestjes (1) filosofie (2) gezondheid (4) HbA1c (3) hyper (1) hypo (2) lifestyle (6) recepten (2) reizen (2) sport (2) suikers (2)

woensdag 13 november 2013

Reizen doe je zo!

Wie denk er niet weleens over spontane reisjes of geplande (grote) avonturen? Ik zou met alle plezier over mijn ervaringen in het buitenland willen schrijven, maar helaas, die heb ik niet.

Ooit heb ik mijzelf wijsgemaakt dat ik écht niet zelfstandig naar het buitenland kan; ik vond het te gevaarlijk in verband met mijn diabetes. Waar haal ik mijn spullen? En wat nou als ik hartstikke ziek word van een lichtelijk bedorven schotel? Gelukkig is het een dapper iemand wél gelukt; lees hier het verhaal van Jeroen (27 jaar diab. type 1) en zijn verblijf in Hongarije, Slowakije en Oost-Duitsland.

Mijn angst voor het verblijf in het buitenland begon al tijdens mijn studie in Maastricht. In het begin vond ik het reuze leuk; lekker zelfstandig en alles. Toch vond ik het op een gegeven moment erg moeilijk om 'ver weg' van thuis te zijn. Soms voelde ik me zo beroerd, dat het gewoon niet veilig was om in m'n eentje daar te blijven. Huisgenootjes waren bijvoorbeeld er ook niet altijd thuis. Dan kwam mijn vader mij met de auto ophalen, terwijl hij ruim 2 uur speciaal voor mij moest rijden...

Na zulke letterlijk zieke momenten vroeg ik mij weleens af, wat moet ik doen als ik mij zo in het buitenland voel? Ik kan moeilijk papa opbellen als ik 2000 km verderop me 'niet lekker' voel. Eerlijk gezegd heb ik nog steeds geen antwoord op deze vraag kunnen vinden, maar laatst kreeg ik een reactie van Jeroen over zijn ervaringen in het buitenland en ik vond het erg positief en inspirerend. Hij schreef het volgende: 

"Zelf heb ik al heel lang diabetes type 1. Het heeft mij niet gehinderd om voor twee maanden tot één jaar te wonen in Hongarije (twee keer), Oost-Duitsland en Slowakije. Mijn reactie op je drempel om in het buitenland te verblijven, is langer. Het is begonnen met het op vakantie meegaan met mijn vader en moeder, al heel vroeg in mijn leven. Mijn vroegste herinnering speelt zich af in Italië en al voor dat ik kon denken, namen mijn ouders mij mee. Daardoor is het buitenland in mijn DNA komen te zitten en op latere leeftijd is het alleen maar intenser geworden.

Toen ik achttien was, begon ik met zelfstandig reizen. Eerst ging het zo dat ik de bestemmingen bepaalde en ik samen met mijn vader ging en nadat we dat twee keer gedaan hadden, gingen we drie jaar met mijn autoclub mee naar Oost-Duitsland. In het laatste jaar dat de club zo'n reis organiseerde, zat ik op het HEAO in het derde jaar en het eerste semester bestaat uit stage lopen en het tweede uit uitwisseling met een partnerhogeschool. De stage deed slechts een enkeling in het buitenland en ook voor het semester in het buitenland aan een partnerhogeschool waren velen niet in. Ik denk ongeveer de helft. 

Deze foto geeft volgens Jeroen het ultieme beeld van hoe de Hongaar zichzelf, zijn land en zijn cultuur graag ziet
Je bent dus lang niet de enige die niet zelfstandig in het buitenland durft te verblijven, Renata, en dan hebben die anderen niet eens een lichamelijke beperking. Welnu, ik wilde ervan profiteren om stage te lopen bij het mooiste bedrijf in de mooiste omgeving, want later als je moet werken, mag je blij zijn met wat je te pakken kunt krijgen. Ik stuurde brieven naar mijn droombedrijven en bij één ervan kon ik terecht, nog wel het mij meest onbekende bedrijf. Zo kwam ik in Hongarije. Deze tijd was mij zo goed bevallen, dat ik in het tweede semester weer naar het buitenland wilde. De meeste exotische bestemming die onze HEAO als partnerhogeschool had, was Zwickau in Oost-Duitsland, dus ging ik daar heen. Ik was de eerste van onze hogeschool en één van de eerste Westerlingen die als Austauschstudent aan de FH Zwickau kwam.

Je HbA1C is heel goed (...) mijn HbA1C mag dan slechter zijn, ik heb nog nooit echt de hulp van anderen nodig gehad en daarom kan ik de dingen ondernemen waarover ik schreef. Met druivensuiker en insuline uit de pomp en bijspuiten met extra snelle insuline uit de pen red ik mij overal. Eigenlijk zou jij met iemand moeten reizen die je kent en kan ingrijpen wanneer dat moet, zoals dat ik schreef dat ik vroeger met mijn vader naar Oost-Duitsland reisde."




Geen opmerkingen:

Een reactie posten