Nachtelijke avonturen

Stel je voor, je ligt rustig te slapen en droomt over koetjes en kalfjes. Opeens begin je te dromen over een schaaltje sinaasappels. Sommigen zullen niet eens meer herinneren dat zij over sinaasappels hebben gedroomd; anderen gaan ingewikkelde betekenissen erachter zoeken. Op Google staan dan ook de meest (niet)vanzelfsprekende verklaringen: sinaasappel als een teken voor gezondheid of een gelukkige liefdesaffaire (?!). Maar als ik over fruit droom, dan kan het maar één ding betekenen: MOVE uit je droom, wakker worden!!! Vannacht was het weer raak.

Hersenstichting.nl meldt dat wetenschappers erin geslaagd zijn om beelden uit de dromen van drie proefpersonen te ontcijferen met een hersenscanner. Nou, voor mijn dromen is er geen hersenscan nodig. Als ik over iets eetbaars droom, dan duidt het negen van de tien keer op één ding: te lage bloedsuiker, oftewel een hypo. Het lichaam speelt een flauw spelletje, want het eten dat ik zo wanhopig zoek in mijn dromen, is nergens te vinden en nergens te verkrijgen. Ik ben dan genoodzaakt om wakker te worden. 

Honger!

Op het moment dat ik wakker word, meestal rond 2 uur 's nachts, ben ik alles behalve blij. Verhoogde hartslag, hoofdpijn, bibberende handen, koud zweet, slappe benen en vooral een wild hongergevoel zorgen er allemaal voor dat ik als een hongerige hyena glucosetabletten naar binnen douw, uit het bed spring en een zoektocht naar voedsel begin. 

Omdat het zo licht in mijn hoofd is - ook een van de verschijnselen van een hypo - open ik niet netjes de koelkast , maar 10 keer hetzelfde kastje met pannen... Als ik besef dat ik nogal apathisch bezig ben, ga ik terug naar bed en bel dan een van mijn ouders. Ik hoef niet eens te vertellen wat er aan de hand is, want dat weten zij wel. Ze brengen mij zowat een hele maaltijd. En dan ben ik weer gelukkig.

Zodra de honger gestild is, is het tijd om heerlijk in slaap te vallen. NOT. Mijn maag is dan weer zo vol dat ik minstens nog een halfuur wakker blijf. Vanaf het moment dat ik wakker ben tot het moment dat ik weer in slaap val, gaat ongeveer anderhalf uur voorbij. Wanneer ik uiteindelijk in slaap val en over koetjes en kalfjes verder droom, geven mijn hersenen alweer een signaal af. Deze keer geen spannende fruit, maar water en wc (sorry voor de details...). Mijn hersenen zitten mij alweer te treiteren, want zowel water als wc zijn niet binnen handbereik. Er zit niets anders op dan wakker worden, want die dromen worden ontzettend irritant. Als ik dan wakker ben, heb ik zo'n dorst alsof ik een marathon in Sahara heb gelopen. I'm dyingggg. Gelukkig staat er op mijn kastje altijd een flesje water, zodat ik in ieder geval niet als een dorstige hyena door het huis hoef te slenteren op zoek naar water.

Mega dorst, misselijkheid, duizeligheid, hoofdpijn; na een hypo volgt een hyper, veel te hoge bloedsuikers. Het is ook logisch, want op het moment dat ik een hypo heb, eet ik rustig voor twee. En gezien het feit dat ik daarvoor al heel wat druivensuiker op heb, is een hyper een logische actie-reactie. Omdat de bloedsuiker vrij snel stijgt, word ik al ongeveer na twee uur wakker. Het probleem is dat het lichaam mij bijna dwingt om wakker te worden, aangezien het gevaarlijk is om zowel met een hypo als met een hyper (door) te slapen. Om de bloedsuikers weer enigszins te verlagen, spuit ik insuline. Omdat ik meestal wakker word als ik al rond de 20 zit, moet ik altijd wachten totdat de suikers minimaal tot 14 gezakt zijn. Al met al duurt het ongeveer een uur, soms anderhalf...

Als alles meevalt, val ik toch weer in slaap. Meestal hoor ik al vogeltjes vrolijk fluiten en zie ik dat het zonnetje schijnt. Het is al ochtend, maar ik ben zo brak dat nog een paar uur doorslapen een zeer aangenaam gebeuren is. Helaas zijn deze nachtelijke avonturen met waarschuwende appels, bananen en sinaasappels de laatste tijd meer een regelmaat dan een uitzondering. Bijna om de dag krijg ik ermee te maken. En hoewel ik de volgende dag net een zombie ben, maakt niet uit, we gaan vrolijk verder!