.JPG) |
| Inhoud van mijn tassen! |
Sinds kort schijnt de zon weer in Nederland en daarmee is
ook het festivalseizoen aangebroken. 6 juli ging ik naar het festival “Zomerkriebels”. Bij de ingang overhandigde
ik mijn ticket en ID en werd aangekeken alsof ik van Mars kwam (of eerder van
Venus?). Ik snap het ook wel, want ik
was bepakt en bezakt met twee tassen, wat voor de security-mannetjes vast een heel gek
gezicht was. Ze vroegen of ik naar Portugal ging, gezien de bagage, maar ik
legde uit dat het allemaal voor een ‘noodgeval’ was. Noodgeval?
Ik overhandigde mijn Diabetespas. Men zegt dat men leert van
zijn fouten en mijn fout was dat ik de vorige zomer totaal onvoorbereid naar
een festival in Aalsmeer ging. Eenmaal daar aangekomen merkte ik dat het niet
goed ging met de suikers. Hoewel ik paracetamol en anti-allergiepil had meegenomen
(je weet maar nooit), had ik verder geen prikpen of iets dergelijks voor het
geval dat de pomp opeens niet wil werken. Negen van de tien keer heb ik het ook
niet nodig, maar het is net als met zwartreizen…
.JPG) |
| Zomerkriebels, entree |
Nou, ik had gezondigd blijkbaar, want na twee uur
festivalletje merkte ik dat mijn suiker behoorlijk steeg. Ik meen te herinneren
dat ik toen boven de 20 zat. Op zich geen ramp, maar ik begon me op een gegeven
moment toch wel een beetje zorgen te maken, aangezien ik die maar niet omlaag
kreeg; met de pomp niet in ieder geval. Daarnaast was het die dag behoorlijk
heet. Aalsmeer verraste alle partygangers met een temperatuur van rond de 35
graden. Al met al betekende het vochttekort, vochttekort en nogmaals vochttekort. Respect voor de organisatie, er werd namelijk gratis water uitgedeeld,
maar dat was verre van voldoende om de suikers weer af te bouwen en van de
dorst af te komen.
Conclusie was simpel, EHBO zoeken. Mijn broertje en een vriendinnetje
die mee waren, schrokken zich natuurlijk nogal, want er werd al gauw tegen hen
gezegd: “Zij moet naar het ziekenhuis!” Op dat moment besefte ik hoe laks ik
eigenlijk was. Nu naar het ziekenhuis? No way! Niemand zit erop te wachten.
Na veel smeken of het niet anders opgelost kon worden, kon het wel anders opgelost worden. Ik kreeg ter plekke een infuus, hoppa! Wel fijn dat ik Vato Gonzales of wie het ook was lekker op de achtergrond had, maar na twee uur infuus was het toch niet meer zo verstandig om te blijven feesten. Het feestje was spoedig voorbij en dat vond ik ontzettend jammer. Het was niet zozeer erg dat ik niet meer volop kon feesten, maar ik vond het vreselijk dat mensen met wie ik was door mijn slechte 'voorbereiding' hun feest hadden moeten opgeven…
Na veel smeken of het niet anders opgelost kon worden, kon het wel anders opgelost worden. Ik kreeg ter plekke een infuus, hoppa! Wel fijn dat ik Vato Gonzales of wie het ook was lekker op de achtergrond had, maar na twee uur infuus was het toch niet meer zo verstandig om te blijven feesten. Het feestje was spoedig voorbij en dat vond ik ontzettend jammer. Het was niet zozeer erg dat ik niet meer volop kon feesten, maar ik vond het vreselijk dat mensen met wie ik was door mijn slechte 'voorbereiding' hun feest hadden moeten opgeven…
.JPG) |
| Smile! |
En toen was het zover. 6 juli was het tijd voor
Zomerkriebels, ik had er zo lang naar uitgekeken en terecht, want het was een
GEWELDIG feest. En wat allerbelangrijkste was, mijn EHBO-kistje was de hele dag op zijn plek in het kluisje
blijven liggen en heb ik zorgeloos kunnen genieten, met af en toe een prikje tussendoor:)
Hi! Ik ben je blog gaan volgen, ik heb zelf ook diabetes type 1 en ben 18 jaar. Toen ik naar citymoves ging, een festival in Den Bosch, mocht ik geen flesje AA drink meenemen of een koekje. Werd weggegooid. Na veel babbelen met de security (ik had een diabetespas en zelfs een brief van het ziekenhuis met uitleg) maar alsnog deden ze erg moeilijk.
BeantwoordenVerwijderenOok helemaal niet leuk voor mijn mede feestgangers inderdaad!
Hi Ellen! Wat ontzettend leuk dat je mij gaat volgen! :) Dat klopt inderdaad dat de mensen van de security soms echt totaal geen begrip voor ons hebben. 9 van de 10 keer is het tonen van de diabetespas en mijn pomp voldoende om uit te leggen hoe het zit, maar soms willen ze alsnog dat ik alles weggooi. Ik neem daarom naar dit soort gelegenheden sowieso geen drinken mee, maar dextro enz. Als ze dat ook willen weghebben zeg ik gewoon altijd van "Oke, maar als ik straks in coma raak, dan stel ik jou wel verantwoordelijk!!" en dat helpt maar al te goed haha.
VerwijderenBeste Renata,
BeantwoordenVerwijderenIk heb al 30 jaar type 1 en was door toe doen van een internist bijna de pijp uitgegaan. Maar toch bepaal ik mijn leven en niet mijn suikerziekte! Jij bent zo te zien erg slecht ingesteld of jij maakt er een beetje te veel een drama van. Misschien dat jij in aanmerking komt voor een sensor. Je bent nog jong, dus leer je het naarmate je ouder wordt. Als je gewoon voordat je uitgaat jezelf goed instelt, suikerklontjes of nog beter HYPIO-FIT DIRECT ENERGY meeneemt is er niets aan de hand. Je kunt op al die feestjes ook gewoon cola kopen. Je raakt echt niet zo maar in coma, dat weet zo'n uitsmijter ook wel hoor! Wat jij meeneemt is toch wel echt te veel! Jij gaat uit van het ergste en dat moet je niet doen! Ook niet alles in 1 tas bij je hebben, verdeel het onder je vrienden. Zelf ga ik vaak op vakantie, Azië, Caribische eilanden, Midden-Amerika enz. Mijn insuline 1 pen, antibiotica zalf neem ik voor die ene dag dat ik de boel verken mee in een speciale koeltas en heb het nummer van mijn reisverzekering altijd bij me. Ga niet in je uppie de jungle in of zo, dat moet je gewoon niet doen. En als je dat toch perse wil, weet dan waar de hulpposten zijn. Zelf ga ik nu vaak cruisen (in je uppie betaal je je scheel!), maar het schip is mijn thuisbasis.Ga naar een GGD die je alles kan vertellen. Je houdt van lekker eten, ik ook en ik kan goed koken, maar ik maak van alles. Zonder suiker, zo mager mogelijk en niet te veel zout. Mijn ex-diabetesverpleegkundige Harriet Verkoelen heeft er een boek over geschreven: Ander soort voeding. Misschien iets voor jou.
Geniet van je leven en laat je suikerziekte dat niet voor jou verknallen. Mocht ik je ooit tegenkomen, dan kook ik wat lekkers voor je.
Ik zit niet op al die media gedoe, maar als je vragen heb
robvdz@hotmail.com
Liefs,
Rob van der Zwaan
Hoi Rob,
VerwijderenOntzettend bedankt voor je leuke en uitgebreide reactie! Wow wat heftig van die internist, maar goed dat alles goed afgelopen is en dat je nu zo goed bezig bent en van je leven geniet!!
Haha, ja natuurlijk is het altijd een beetje drama, maar wel eentje dat ik achteraf zelf er om kan lachen.
Maar je hebt ook gelijk, ik ben slecht ingesteld, vooral de laatste twee jaar.
In 2011 had ik een hele zware hypo gehad. Ik had vroeger eigenlijk nooit last van hypoangst o.i.d., maar die hypo had me ontzettend uit mijn evenwicht gebracht (ik bedenk net dat ik een verhaal hierover ga posten, met details!). Geloof mij nog even en het werd een coma hahaha. Daarna had ik nog 2 keer soortgelijke hypo gehad, waardoor ik werkelijk een hypoangst ontwikkeld had.
Na ongeveer een jaar ging het weer de goede kant op, maar ik vond het nog steeds lastig om naar feestjes te gaan (waar veel gedanst wordt). Om hypo te voorkomen hield ik de bloedsuikers met opzet aan de hoge kant, maar helaas ging dat ook fout. Een voorbeeld hiervan was dus mijn avontuur op dat festival.
Je voorstel om voor mij te koken klinkt aardig, wie weet gaat dit op een dag wel gebeuren!
Nogmaals bedankt voor je reactie en je tips!
Liefs,
Renata