Keukenprinses in de maak

Twee weken geleden was ik jarig en hoewel iedereen mij de jaarlijkse 'basis der geluk' wenste (gezondheid, liefde, carrière), wenste ik mezelf om mijn kookvaardigheden flink te verbeteren.

De keukenprinses in me was namelijk in een diepe slaap. Naast het feit dat een goed gebakken ei één van mijn culinaire hoogstandjes was, vormde ik ook nog eens gevaar in de keuken door mijn lichte onhandigheid... Het werd dus tijd om van dit rampimago af te komen door een geïmproviseerde carpaccio vandaag te serveren!

In het begin was er nog niet zo veel behoefte om zelf te koken; mijn mama kookte zelf al te graag waardoor zij altijd één stap voor mij was; zodra het idee bij mij opkwam om iets te fixen voor de maaltijd, waren alle boodschappen al gedaan en mocht ik het een andere keer wel doen. Als gevolg daarvan werd ik 'kookslui' en ietwat gedemotiveerd om überhaupt in de keuken te komen, maar aan de andere kan vond ik het ook wel heerlijk om met mama's smaakvolle gerechten verwend te worden.

Het besef dat ik een keukenramp was, kwam eerlijk gezegd al bij mij op toen ik nog op kamers in Maastricht woonde. Eerst had ik genoeg aan een eitje en vond ik het heel handig om vanuit thuis maaltijden voor drie dagen mee te nemen (op de vierde dag ging ik namelijk alweer naar huis). Soms bleef ik natuurlijk wel wat langer in Maastricht hangen en na een paar halfgare aardappelen en mislukte Vareniki (soort Russische ravioli) vroeg ik mij af of ik tevreden was met deze gang van zaken. Het antwoord was een obvious 'nee'. Toch lukte het mij niet om in Maastricht het koken op te pakken, door bijvoorbeeld studiedrukte en dergelijke smoezen.

Toen ik weer bij mijn ouders introk, werd het tijd om de knoop door te hakken en gewoon te beginnen. Een goed moment om letterlijk handen uit de mouwen te steken was mijn aanwezigheid tijdens de Russische kookworkshops van mijn moeder. Normaal gesproken sta ik als een strenge juf alleen mee te kijken of alles goed verloopt, maar één keer was er ook ruimte voor mij om deel te nemen. Ik kreeg de smaak te pakken! Ik was zo gemotiveerd om verder te gaan met koken, dat ik vlak voor mijn verjaardag een receptenboekje startte. Helaas bleek achteraf dat in dat boekje slechts negen recepten passen, waardoor ik juist op het idee kwam om leuke, gezonde en lekkere gerechten af en toe op deze blog te plaatsten!

En zo had ik vandaag naar aanleiding van het recept in Diactueel dus zalmcarpaccio gemaakt, maar wel enigszins geïmproviseerd. Hoe dat gegaan is, vertel ik in mijn volgende post, maar het belangrijkste is wat ik wil meegeven is: als ik kan koken dan kan iedereen het! Proost!